Pisali o niej “gibka bogini”, “pantera”, “czarna Wenus”, ale też “kobieta-guma”. W jednym występie potrafiła kusić i rozśmieszać: wypinać swoją sławną pupę i przewracać oczami. Ucieleśniała białe kolonialne fantazje o (przepraszamy za banał, ale to cytaty) tzw. “egzotycznych pięknościach” z tzw. “Czarnego Lądu” - i kazała sobie słono płacić za przyjemność oglądania jej ciała ubranego tylko w spódniczkę z bananów. W rodzinnych Stanach nie wpuszczano ją do lokali dla białych, po Paryżu spacerowała z gepardem w diamentowej obroży, do łóżka brała następców tronu i maharadżów, i wyprzedawała sale koncertowe. Była symbolem szalonych lat 20., ale jej kariera - i przygody - bynajmniej się wtedy nie zakończyły: w CV ma jeszcze aktywistkę i… szpieżkę.

W dzisiejszym odcinku podcastu Herstorie Wysokich Obcasów Katarzyna Wężyk i Natalia Waloch opowiadają o Josephine Baker.